Jednostka Wojskowa GROM dziedziczy tradycje legendarnych Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej.

Wywiad niemiecki, działający w Anglii, nigdy nie trafił na ich ślad. Nigdy wszyscy, a było ich 316 (w tym jedna kobieta),
nie stanęli obok siebie na jednej zbiórce- w jednym szeregu. Nigdy też nie stworzyli, w typowym rozumieniu, związku zbrojnego czy oddziału
wojskowego. W czasie II Wojny Światowej Cichociemni - komandosi przygotowani i najlepiej wyszkoleni przez SOE w Wielkiej Brytanii - byli
pojedynczo lub w małych grupach przerzucani do okupowanej Polski.

Na przełomie lat 1941/1942 w rozproszonych po mglistej i górzystej Szkocji obozach szkoleniowych narodził się dumny przydomek, znakomicie
oddający charakter działań żołnierskiej elity przygotowywanej do cichego działania w mroku nocy. To właśnie słowa charakteryzujące warunki
w jakich prowadzili walkę - cisza i ciemność - dały początek charyzmatycznemu mianu - Cichociemni. Na początek byli tak nazywani dlatego,
że znikali ze swoich macierzystych jednostek nagle i cicho, w niewiadomym celu.

Kandydaci na cichociemnych zwerbowani przez Oddział VI (od 1942 roku Oddział Specjalny) Sztabu Głównego Naczelnego Wodza,
przechodzili szereg kursów polskich i brytyjskich. Program szkolenia doskonalono z upływem czasu. Obejmował on cztery grupy kursów:
zasadnicze, specjalistyczne, uzupełniające oraz praktyki. Szkolenie Cichociemnego trwało kilka miesięcy. Inaczej przebiegało szkolenie skoczków
przewidzianych jako dywersanci czy dowódcy oddziałów powstańczych, a inaczej radiotelegrafistów, wywiadowców, oficerów sztabowych
lub instruktorów broni pancernej, lotników, specjalistów od propagandy czy fałszerzy dokumentów.
Zasadą było, że wszyscy musieli ukończyć kurs spadochronowy i odprawowy.

W czasie wojny byli pojedynczo lub w małych grupach przerzucani do okupowanej Polski.

Spośród 316 Cichociemnych:

- sześciu zginęło podczas lotu do kraju,

- trzech zginęło w czasie skoku nad Polską,

- trzydziestu pięciu zostało zamordowanych w katowniach gestapo,

- dwunastu zginęło w obozach koncentracyjnych,

- dwudziestu sześciu poległo w walkach partyzanckich,

- osiemnastu poległo w Powstaniu Warszawskim,

- trzech zażyło truciznę w trakcie aresztowania,

- sześciu stracono po wojnie.

Przyjeżdżając do Warszawy z głębi kraju lub zza granicy, zawsze mogą liczyć na przyjęcie i gościnę w Jednostce.

Każdego roku w trzecią niedzielę maja, Cichociemni Spadochroniarze Armii Krajowej oraz ich krewni zjeżdżają z całego świata,
aby złożyć wieniec przy pomniku upamiętniającym bohaterskie czyny, chwałę i męstwo Cichociemnych na Cmentarzu Powązkowskim.
Po przybyciu do Jednostki uczestnicy spotkania składają kwiaty pod Pomnikiem Braterstwa Broni Żołnierzy GROM i Cichociemnych,
po czym spotykają się w Sali Tradycji poświeconej Ich pamięci. Jest to czas refleksji i wspomnień.
Na jednej ze ścian umieszczono fotografie wszystkich 316 Cichociemnych. W tym wyjątkowym dniu wszyscy stoją w jednym zwartym szeregu
- żyjący z tymi, którzy odeszli w chwale na wieczna wartę.

Termin "CICHOCIEMNY" zrodził sie w czasie szkolenia żołnierzy "specjalnego przeznaczenia" w Wielkiej Brytanii i był używany w instrukcji szkoleniowej Oddziału VI z  1941 roku. Przydomek ten miał oddać charakter zadań do których przygotowywani byli skoczkowie: po cichu i po ciemku.
Wolą naszych Patronów było podtrzymanie tej nazwy, która wkrótce mogłaby odejść wraz z Cichociemnymi.
Na wniosek Dowódcy Jednostki decyzją Nr 179/MON Ministra Obrony Narodowej wprowadzono wzór oznaki rozpoznawczej dla Żołnierzy Zespołów Bojowych Jednostki-"CICHOCIEMNY", którzy pomyślnie ukończyli kurs podstawowy oraz specjalistyczne szkolenie bojowe.